Planeta z kosmosu: Lodowiec Jakobshavn na Grenlandii
Te letnie zdjęcia z misji Copernicus Sentinel-2 i Sentinel-1 przedstawiają różne widoki satelitarne zachodniego wybrzeża Grenlandii.
Optyczne zdjęcie Sentinel-2 po lewej stronie, uzyskane 5 sierpnia 2024 r., podkreśla ujście fiordu Ilulissat Icefjord, wyraźnie widoczne na biało. Fiord ten jest domem dla lodowca Jakobshavn, znanego jako Sermeq Kujalleq w języku grenlandzkim, jednego z najszybszych i najbardziej aktywnych lodowców na świecie.
Lodowiec Jakobshavn odprowadza około 6,5% pokrywy lodowej Grenlandii i produkuje około 10% gór lodowych. Wiele z tych gór lodowych jest tak dużych, że osiadają na mieliźnie w płytszych obszarach fiordu, gdzie pozostają przez lata, aż stopnieją na tyle, by się rozpaść i rozproszyć.
Na zdjęciu kilka gór lodowych wygląda jak białe kropki rozrzucone po fiordzie, plamiąc wody zatoki Disko niczym gwiazdy na nocnym niebie. Te wysokie góry lodowe, niektóre osiągające wysokość 100 m nad wodą, ukrywają jeszcze większe części pod powierzchnią. Ich kształty, rozmiary i kolory są bardzo zróżnicowane. Pomimo ich wyglądu, niektóre z największych gór lodowych na zdjęciu mają obwód 2 km.
Tuż na północ od ujścia fiordu leży małe miasteczko Ilulissat, z lotniskiem miasta widocznym w kolorze jasnobrązowym dalej na północ. Ilulissat, co oznacza "góry lodowe" w języku grenlandzkim, jest popularnym miejscem dla turystów, którzy przyjeżdżają zobaczyć gigantyczne góry lodowe przepływające w pobliżu portu.
Obraz radarowy po prawej stronie, zarejestrowany 03 sierpnia 2024 r. przez satelitę Copernicus Sentinel-1, pokazuje pozycje gigantycznych bergów dwa dni przed pozyskaniem Sentinel-2. Porównując te dwa obrazy, można śledzić ruch gór lodowych. Ich ruch zależy od różnych czynników, w tym wielkości, głębokości morza, prądów i wiatru. W tym regionie góry lodowe zazwyczaj dryfują na północ w kierunku Ilulissat.
Misje radarowe, takie jak Sentinel-1, są niezwykle przydatne w monitorowaniu lodu morskiego, pokrywy lodowej i dryfujących gór lodowych, szczególnie w regionach polarnych. W przeciwieństwie do obrazowania optycznego, radar może pozyskiwać obrazy w każdych warunkach pogodowych, w dzień i w nocy.
W dniu 5 grudnia Sentinel-1C, trzeci satelita Sentinel-1 programu Copernicus, został wystrzelony z europejskiego kosmodromu w Gujanie Francuskiej. Wraz ze swoim bratem Sentinel-1A, który już znajduje się na orbicie, Sentinel-1C przywróci pełną moc misji jako konstelacja dwóch satelitów, aby nadal wspierać różnorodne zastosowania, takie jak zarządzanie środowiskiem, reagowanie na katastrofy i badania nad zmianami klimatu.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
