Andrew Allen

Misje:

• STS-46
• STS-62
• STS-75

Informacje o Andrew Allen

EDUKACJA: Ukończył Archbishop Wood High School w Warminster, Pensylwania w 1973 roku, a następnie zdobył tytuł licencjata nauk ścisłych w dziedzinie inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Villanova w 1977 roku. W 2004 roku uzyskał również stopień magistra administracji biznesowej na Uniwersytecie Florydy. ORGANIZACJE: Należy do Stowarzyszenia Pilotów doświadczalnych oraz Stowarzyszenia Eksplorerów Kosmicznych. Jest członkiem Rady Doradczej przy Szkole Biznesu Uniwersytetu Florydy. WYRÓŻNIENIA: Medal za Wybitną Służbę Obroną; Legia Zasługi, Krzyż Lotniczy; Medal za Wybitną Służbę Obroną; Medal Powietrzny za Jedną Misję; Medal NASA za Wybitne Przywództwo; Medal NASA za Wybitną Służbę; Medal NASA za Lot Kosmiczny; Honorowy Tytuł Doktora Służby Publicznej nadany przez Bucks County Community College w 1993 roku; Honorowy Tytuł Doktora Nauk Inżynieryjnych od Uniwersytetu Villanova w 1997 roku; Honorowy Tytuł Doktora Nauk od Daniel Webster College w 1998 roku. DOŚWIADCZENIE: Allen był członkiem jednostki marynarki wojennej ROTC i w 1977 roku uzyskał nominację w Korpusie Piechoty Morskiej USA z Uniwersytetu Villanova. Po ukończeniu szkoły lotniczej latał na F-4 Phantom w latach 1980-1983 w VMFA-312 w Marine Corps Air Station (MCAS) Beaufort w Południowej Karolinie, gdzie został mianowany oficerem ds. utrzymania ruchu. Został wybrany przez Sztab Korpusu Piechoty Morskiej do wprowadzenia F/A-18 Hornet do służby, a w latach 1983-1986 służył w VMFA-531 w MCAS El Toro w Kalifornii. W trakcie pracy w VMFA-531 pełnił funkcję oficera operacji i ukończył kurs Instruktora Taktyki i Uzbrojenia Piechoty Morskiej oraz Naval Fighter Weapons School (Top Gun). W 1987 roku ukończył Szkołę Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej USA w Patuxent River, Maryland, jako pilot doświadczalny, gdy otrzymał powiadomienie o wyborze do programu astronautów. Posiada ponad 6000 godzin lotów na ponad 30 różnych typach samolotów. DOŚWIADCZENIE W NASIE: Wybrany przez NASA w czerwcu 1987 roku, Allen został astronautą w sierpniu 1988. Jego techniczne zadania obejmowały: reprezentowanie biura astronautów we wszystkich sprawach związanych ze Space Shuttle, dotyczących miejsc lądowania, sprzętu do lądowania oraz wdrażania systemów hamulcowych i przeciągania; Laboratorium Integracji Awioniki Shuttle (SAIL), które nadzoruje, sprawdza i weryfikuje wszystkie programy oprogramowania kontrolującego loty Shuttle; stanowisko asystenta technicznego Dyrektora Operacji załóg, odpowiedzialnego za zarządzanie operacjami lotniczymi; przewodzenie zespołowi Personelu Wspierającego Astronautów, który nadzoruje testy, kontrolę i przygotowanie Shuttle w Centrum Kosmicznym Kennedy’ego; specjalny asystent Dyrektora Centrum Kosmicznego Johnsona w Houston w Teksasie; prowadzenie przeglądu struktury kadrowej w Centrum Kosmicznym Kennedy’ego, aby ustalić minimalne wymagania dotyczące kadry i zarządzania, umożliwiające maksymalne zmniejszenie budżetu przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa operacji lotów Shuttle; dyrektor wymagań dotyczących Stacji Kosmicznej w siedzibie głównej NASA, odpowiedzialny za wymagania, polityki oraz komunikację z kongresem, międzynarodowymi partnerami i przemysłem. Jako weteran trzech lotów kosmicznych, Allen spędził w przestrzeni kosmicznej ponad 900 godzin. Był pilotem na STS-46 w 1992 roku i STS-62 w 1994 roku, a w 1996 roku dowodził misją STS-75. Allen przeszedł na emeryturę z Korpusu Piechoty Morskiej i opuścił NASA w październiku 1997 roku. Od tego czasu pełnił różne kierownicze stanowiska w sektorze przemysłowym, w tym funkcję Prezesa Fundacji FIRST (Dla Inspiracji i Uznania Nauki i Technologii), Wiceprezesa ds. Operacji Ziemskich w United Space Alliance, a obecnie jest Wiceprezesem i Kierownikiem Programu w firmie Honeywell. DOŚWIADCZENIE W LECIE KOSMICZNYM: STS-46 była 8-dniową misją na pokładzie promu kosmicznego Atlantis, której celem było wysłanie Europejskiego Nośnika Kwanonicznego (EURECA), sponsorowanej przez ESA platformy naukowej, oraz demonstracja Systemu Satelity Powiązanego (TSS), wspólnego projektu NASA i Włoskiej Agencji Kosmicznej. STS-46 wystartował 31 lipca 1992 roku i wylądował w Centrum Kosmicznym Kennedy’ego na Florydzie 8 sierpnia 1992 roku, wykonując 126 orbit na odległość 3,3 miliona mil w 191,3 godzin. STS-62, 14-dniowa misja na promie kosmicznym Columbia, składała się z 5 członków załogi, którzy przeprowadzili szereg badań naukowych i technologicznych z zastosowaniami na Ziemi w zakresie przetwarzania materiałów, biotechnologii, technologii zaawansowanej oraz monitorowania środowiska. Główne ładunki misji obejmowały Amerykański Ładunek Mikrograwitacyjny 2 (USMP-2) oraz pakiet Biura Aeronautyki i Technologii Kosmicznej 2 (OAST-2). STS-62 wystartował 4 marca 1994 roku i wylądował 18 marca 1994 roku w Centrum Kosmicznym Kennedy'ego, wykonując 224 orbity, pokonując 5,8 miliona mil w 335,3 godzinach. STS-75 (22 lutego – 9 marca 1996 roku) była 16-dniową misją, której głównymi ładunkami były ponowna realizacja systemu Tethered Satellite System (TSS) i trzecia misja Amerykańskiego Ładunku Mikrograwitacyjnego (USMP-3). TSS skutecznie wykazał zdolność tetherów do generowania energii elektrycznej. Eksperyment TSS dostarczył ogromnych informacji na temat elektrodynamiki tetherów i fizyki plazmy, zanim tether zerwał się na wysokości 19,7 km, w bliskim zasięgu 20,7 km. Załoga pracowała non-stop realizując eksperymenty związane z reakcjami spalania oraz badania mikrogravitacyjne USMP-3, mające na celu poprawę produkcji leków, metalowych stopów i półprzewodników. Misja zakończyła się wykonaniem 252 orbit, pokonując 6,5 miliona mil w 377 godzinach i 40 minutach.