Pavel Popovich

Misje:

• Vostok 4
• Soyuz 14

Informacje o Pavel Popovich

Paweł Romanowicz Popowicz (ros: Па́вел Рома́нович Попо́вич, ukraiński: Павло Романович Попович, Pavlo Romanovych Popovych) (5 października 1930 - 29 września 2009) był radzieckim kosmonautą. Był 4. kosmonautą w kosmosie, 6. osobą na orbicie i 8. osobą w przestrzeni kosmicznej. Urodził się w Uzynie, w obwodzie kijowskim Związku Radzieckiego (obecnie Ukraina) jako syn Romana Porfiriewicza Popowicza (strażaka w cukrowni) i Teodozji Kasjanowny Siemionow. Miał dwie siostry (jedną starszą, drugą młodszą) i dwóch braci (obu młodszych). W czasie II wojny światowej Niemcy zajęli Uzyn i spalili dokumenty, w tym akt urodzenia Popowicza. Po wojnie przywrócono je dzięki zeznaniom świadków i choć jego matka wiedziała, że urodził się w 1929 r., dwóch świadków upierało się, że Popowicz urodził się w 1930 r., i to stało się jego oficjalnym rokiem urodzenia. W 1947 r. opuścił szkołę zawodową w Bilskiej Cerkwi z kwalifikacjami stolarza. W 1951 roku Popowicz ukończył szkołę techniczną w Magnitogorsku jako inżynier budowlany, a także uzyskał dyplom pilota. W 1954 roku wstąpił do Młodej Ligi Komunistycznej. Był żonaty z Mariną Popovich, emerytowanym pułkownikiem radzieckich sił powietrznych, inżynierem i legendarnym radzieckim pilotem testowym, który otwarcie mówił o rzeczywistości UFO. Mieli dwie córki. Później rozwiedli się, a Popovich poślubił Alevtinę Oshegova. Popovich był również zapalonym ciężarowcem: "Służba w Siłach Powietrznych uczyniła nas silnymi, zarówno fizycznie, jak i moralnie. My wszyscy kosmonauci, służąc w Siłach Powietrznych, poważnie zajęliśmy się sportem i PT. Wiem, że Jurij Gagarin był fanem hokeja na lodzie. Lubił grać jako bramkarz. Gherman Titow był entuzjastą gimnastyki, Andrijan Nikołajew lubił narty, Paweł Popowicz chodził na podnoszenie ciężarów. Chyba nie pomylę się, gdy powiem, że sport stał się stałym elementem życia kosmonautów." Był też członkiem Rady Najwyższej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej 6-11 zjazdów. Po przejściu na emeryturę w 1993 roku zamieszkał w Moskwie. Popowicz zmarł w szpitalu w Gurzufie, gdzie trafił po udarze mózgu 29 września 2009 roku. Jako przyczynę śmierci podano krwotok mózgowy. Został pochowany w Moskwie. Wojskowy W 1952 roku ukończył kurs w Stalingradzkiej Wojskowej Szkole Lotniczej koło Nowosybirska. Następnie odbył szkolenie w Szkole Oficerów Lotnictwa Wojskowego w Groznym, aż do 1954 roku, kiedy to wstąpił do radzieckich sił powietrznych. Serwis Szczegóły pochodzą z Encyklopedii Kosmicznej ASTROnote, chyba że zaznaczono inaczej Data Rola Miejsce 25 grudnia 1954 r. Pilot 265 pułku myśliwskiego (IAP) 336 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (IAD) (później IAD 64 Korpus Lotnictwa Myśliwskiego (IAC) 22 Armia Powietrzna) 19 czerwca 1957 r. starszy pilot/adjutant dywizjonu 27 lutego 1958 Starszy lotnik 772-IAP IAS 22. 26. 31 V 1958 234-gwardyjski pułk Proskurov 9 IN IAD Moskwa (Kubinka) 31 stycznia 1959 adiutant eskadry Jan 1982 Zastępca szefa Centrum Szkolenia Kosmonautów im. Jurija Gagarina 29 grudnia 1989 Oddelegowany do Państwowego Komitetu ZSRR Agro 20 VIII 1993 Przeszedł na emeryturę na mocy rozkazu Ministerstwa Obrony Typy samolotów: Jakowlew Jak-11 Jakowlew Jak-18 Ławoczkin La-9 Mikojan-Gurewicz MiG-15 Szkolenie Szczegóły pochodzą z Encyklopedii Kosmicznej ASTROnote, chyba że zaznaczono inaczej[4] Data Cyrylica Język angielski 12 V 1959 Военный летчик 3-го класса Pilot wojskowy, 3 klasa 15 VIII 1962 Военный летчик 1-го класса Pilot wojskowy, 1 klasa 10 listopada 1960 Инструктор парашютно-десантной подготовки (ПДП) ВВС Instruktor spadochronowy (PDP) Siły Powietrzne 30 listopada 1962 r. Космонавт 3-го класса Astronauta 3. klasy 24 lipca 1974 r. Космонавт 2-го класса Astronauta 2. klasy Promocje Szczegóły pochodzą z Encyklopedii Kosmicznej ASTROnote, chyba że zaznaczono inaczej Data Znaki rozpoznawcze Cyrylica Język angielski 30 października 1954 RAF A F1-2Lt 2010.png Лейтенант Porucznik 24 kwietnia 1957 RAF A F1FstLt 2010.png Старший лейтенант starszy lejtnant 30 Mar 1959 RAF A FCap 2010.png Капитан kapitan 05 listopada 1961 RAF A F3Maj 2010.png Майор Major 11 VIII 1962 RAF A F4LtCol 2010.png Подполковник (Podpolkovnik) podpułkownik 30 kwietnia 1965 r. RAF A F5Col 2010.png Полковник (Polkovnik) pułkownik 5 V 1976 RAF A F6MajGen 2010.png Генерал-майор авиации generał dywizji (lotnictwo) 20 sierpnia 1993 r. wycofany z sił powietrznych Kosmonauta W 1960 r. został wybrany do pierwszej grupy dwudziestu pilotów sił powietrznych, którzy mieli odbyć szkolenie na pierwszych kosmonautów radzieckiego programu kosmicznego. Szkolenie odbywało się w okresie od marca 1960 do stycznia 1961, a Popovich zdał egzaminy końcowe w ramach Cosmonaut Basic Training w dniach 17/18 stycznia 1961. Został mianowany astronautą 25 stycznia 1961 roku. Był uważany za silnego kandydata do pierwszego lotu kosmicznego - ale podczas gdy Jurij Gagarin został ostatecznie wybrany do lotu Wostoka 1, Popovich służył jako capcom lotu. Od maja do sierpnia 1961 r. w grupie astronautów szkolił się do lotu na statku kosmicznym "Wostok-2", a następnie (od września do listopada 1961 r.) do lotu "Wostok-3". Lot ten został odwołany. Od listopada 1961 r. do maja 1962 r. szkolił się jako pilot do "Wostoka-4". Między czerwcem a sierpniem tegoż roku przeszedł dalsze szkolenie w zakresie obsługi technicznej tego statku kosmicznego. Dowodził lotem kosmicznym Wostok 4 (rosyjski: Восток-4) w 1962 roku, który wraz z Andrianem Nikołajewem na Wostoku 3 był pierwszym przypadkiem, kiedy więcej niż jeden załogowy statek kosmiczny znajdował się na orbicie w tym samym czasie. Jego znakiem wywoławczym podczas tego lotu był Złoty Orzeł (Бе́ркут). W styczniu 1964 roku został instruktorem kosmonautów, zostając zastępcą dowódcy 2. grupy kosmonautów. Popovich został wybrany do dowodzenia jednym z planowanych przez Związek Radziecki lądowań na Księżycu i szkolił się w tym celu w latach 1966-1968, kiedy to plany lądowania na Księżycu zostały zarzucone. W 1968 roku został wybrany na kapitana Sojuza 2, ale po śmierci Władimira Komarowa podczas powrotu Sojuza 1, Sojuz 2 został wystrzelony bez załogi. W 1969 roku został starszym instruktorem kosmonautów, a następnie został (do 1972 roku) szefem szkolenia kosmonautów. W 1974 roku dowodził swoim drugim (i ostatnim) lotem kosmicznym Sojuz 14 (rosyjski: Союз 14). Ponownie jego znakiem wywoławczym na ten lot był Złoty Orzeł (Бе́ркут). Lot ten był pierwszym do stacji kosmicznej Salyut 3. W 1977 r. otrzymał dyplom ukończenia studiów podyplomowych w zakresie nauk technicznych. W marcu 1978 roku pełnił dyżur w Centrum Kontroli Lotów przy locie Vladimíra Remka na pokładzie Sojuza 28. Od 1978 roku był zastępcą szefa Centrum Szkolenia Kosmonautów im. Gagarina odpowiedzialnym za prace badawcze i testowe. Od 1980 do 1989 roku był zastępcą szefa Centrum Szkolenia Kosmonautów. W styczniu 1982 roku został skreślony z listy aktywnych kosmonautów, aby mógł pełnić funkcję zastępcy szefa ds. testów i badań naukowych w Centrum.