10 kluczowych emitentów metanu

ESA

W czasopiśmie naukowym opublikowano niedawno listę 10 największych globalnych regionów, w których naturalne lub antropogeniczne źródła emitują metan w sposób ciągły i "trwały".

W badaniu przeanalizowano dane i zmierzono emisje z setek potencjalnych źródeł metanu w oparciu o dane satelitarne.

Dane z misji Copernicus Sentinel-5P wykorzystano do zbadania i oszacowania emisji metanu w 217 potencjalnych lokalizacjach, jak pokazano na poniższej mapie.

W artykule opublikowanym w czasopiśmie Atmosphere, Chemistry and Physics skupiono się na źródłach, które emitują metan stopniowo w czasie, w przeciwieństwie do "superemiterów" - zazwyczaj operacji naftowych i gazowych, kopalni węgla lub źle zarządzanych składowisk odpadów - które uwalniają nieproporcjonalnie duże ilości metanu, ale nie w sposób ciągły.

Sentinel-5P, wynik ścisłej współpracy między ESA, Komisją Europejską, Holenderskim Biurem Kosmicznym i przemysłem, jest wyposażony w najnowocześniejszy instrument Tropomi, który służy do mapowania gazów śladowych, w tym metanu.

Badanie opiera się na nowym zestawie danych dotyczących stężenia metanu i algorytmie opracowanym przez Uniwersytet w Bremie w ramach projektu ESA Climate Change Initiative Greenhouse Gas Project, a także projektów ESA Earth System Science Hub, Methane CAMP i SMART-CH4.

Według Clausa Zehnera, kierownika misji Sentinel-5P w ESA, "Sentinel-5P jest obecnie jedynym satelitą, który zapewnia możliwość wykrywania źródeł metanu w skali globalnej i codziennie."

Badacze przeanalizowali stężenia metanu (części na miliard) w latach 2018-2021. Lokalizacja została sklasyfikowana jako potencjalny trwały emiter, jeśli poziomy metanu były stale wyższe niż w otaczającym obszarze.

Jeden z autorów artykułu, Michael Buchwitz, starszy naukowiec z Uniwersytetu w Bremie, wyjaśnił: "Celem nie było zidentyfikowanie konkretnych zdarzeń, w których metan jest uwalniany tylko przez krótki okres czasu. Zamiast tego celem było zidentyfikowanie źródeł, które emitują niemal nieprzerwanie w ciągu czterech analizowanych lat. Obejmuje to naturalne źródła, takie jak tereny podmokłe, ale także obszary wydobycia węgla lub duże pola naftowe i gazowe."

Tereny podmokłe są najważniejszymi naturalnymi źródłami metanu, ponieważ mikroby znajdujące się w glebie na terenach podmokłych emitują duże ilości tego gazu. Dwa naturalne źródła wskazane w pierwszej dziesiątce badania to tereny podmokłe: tereny podmokłe Sudd w południowym Sudanie i tereny podmokłe Iberá w Argentynie.

Tereny podmokłe Sudd są dobrze znanym źródłem metanu. Zwiększone stężenie metanu wykryto w regionie Sudd w 2020 r. i przypisano je większym opadom deszczu i zwiększonemu przepływowi wody z Nilu Białego. Region rozciąga się na 500 km z północy na południe i 200 km ze wschodu na zachód, obejmując około 57 000 km2, choć może podwoić swój rozmiar w porze deszczowej.

Mokradła Iberá, w prowincji Corrientes w Argentynie, są o około połowę mniejsze od Sudd i są ważnym źródłem słodkiej wody w Ameryce Południowej. W badaniu wymieniono je jako trzecie największe potencjalne trwałe źródło metanu.

Badanie zidentyfikowało również potencjalne trwałe emisje metanu związane z działalnością człowieka. Największe antropogeniczne źródło pochodziło z pól naftowych i gazowych na zachodnim wybrzeżu Turkmenistanu.

W Ameryce Północnej zidentyfikowano kilka miejsc trwałej emisji ropy naftowej i gazu, w tym Basen Permski, który jest największym amerykańskim polem naftowym, rozciągającym się na granicy Teksasu i Nowego Meksyku.

Do 10 największych trwałych źródeł emisji należały trzy pola węglowe w prowincji Shanxi w Chinach, a także Kuźnieck, jeden z największych obszarów wydobycia węgla w Rosji.

Badanie obejmowało również inne antropogeniczne źródła, w tym składowiska odpadów, ścieki, gazy trawienne zwierząt przeżuwających, takich jak bydło, owce i kozy, a także obornik, ryż i budynki energetyczne.

Metan jest drugim najważniejszym gazem cieplarnianym po dwutlenku węgla i jest naturalnie obecny w powietrzu, którym oddychamy. Jednak jego rosnące stężenie w atmosferze jest ważnym czynnikiem globalnego ocieplenia.

Do 1850 r., według danych NOAA Global Monitoring Laboratory, poziom metanu wynosił od 680 do 790 części na miliard (ppb). W ciągu ostatniej dekady poziom metanu w atmosferze ziemskiej osiągnął prawie trzykrotnie wyższy poziom niż w 1850 r., przekraczając 1900 ppb. Wysokowydajne i trwałe źródła metanu stanowią dużą część globalnej emisji metanu, a Globalny Budżet Metanu 2024 pokazuje, że w ciągu ostatnich dwóch dekad nastąpił znaczny wzrost antropogenicznych emisji metanu.

Metan ma silniejszy efekt ocieplenia niż dwutlenek węgla, chociaż ma znacznie krótszy czas przebywania w atmosferze, zanim ulegnie rozkładowi. W skali 20 lat każdy wyemitowany kilogram metanu ma potencjał globalnego ocieplenia ponad 80 razy większy niż dwutlenek węgla. Ograniczenie emisji metanu jest zatem ważną strategią walki z przyczynami globalnego ocieplenia.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.

ESA

Opublikowano: 2025-02-03 13:29