ESA i NASA dostarczają pierwsze wspólne zdjęcie topnienia pokrywy lodowej Grenlandii
Globalne ocieplenie powoduje szybkie topnienie pokrywy lodowej Grenlandii, przyczyniając się do globalnego wzrostu poziomu mórz i zakłócając wzorce pogodowe na całym świecie. Z tego powodu precyzyjne pomiary jego zmieniającego się kształtu mają kluczowe znaczenie dla adaptacji do zmian klimatycznych.
Teraz naukowcy dostarczyli pierwsze pomiary zmieniającego się kształtu pokrywy lodowej Grenlandii, wykorzystując dane z misji lodowych ESA CryoSat i NASA ICESat-2.
Chociaż oba satelity przenoszą wysokościomierze jako główny czujnik, wykorzystują różne technologie do zbierania pomiarów. CryoSat wykorzystuje system radarowy do określenia wysokości powierzchni Ziemi, podczas gdy ICESat-2 wykorzystuje system laserowy do tego samego zadania.
Chociaż sygnały radarowe mogą przechodzić przez chmury, przenikają również przez powierzchnię pokrywy lodowej i muszą być dostosowane, aby skompensować ten efekt. Z drugiej strony sygnały laserowe odbijają się od rzeczywistej powierzchni, ale nie mogą rejestrować obecności chmur. Misje te są zatem wysoce komplementarne, a połączenie ich pomiarów było świętym Graalem dla nauk polarnych.
Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z brytyjskiego Centrum Obserwacji i Modelowania Polarnego (CPOM) i opublikowane dziś w Geophysical Research Letters, pokazuje, że pomiary CryoSat i ICESat-2 zmian wysokości pokrywy lodowej Grenlandii zgadzają się z dokładnością do 3% zachodzących zmian.
Potwierdza to, że oba satelity można połączyć w celu uzyskania bardziej wiarygodnych szacunków utraty lodu niż każdy z nich mógłby osiągnąć samodzielnie. Oznacza to również, że gdyby jedna misja zawiodła, na drugiej można by polegać, aby utrzymać nasz zapis zmian lodu polarnego.
W latach 2010-2023 pokrywa lodowa Grenlandii przerzedziła się średnio o 1,2 m. Jednak znacznie większe zmiany wystąpiły w strefie ablacji pokrywy lodowej, gdzie letnie topnienie przewyższa zimowe opady śniegu; tam średnie przerzedzenie wyniosło 6,4 m.
Najbardziej ekstremalne przerzedzenie wystąpiło na lodowcach wylotowych pokrywy lodowej. W Sermeq Kujalleq w zachodniej środkowej Grenlandii (znanym również jako Jakobshavn Isbr?) szczytowe przerzedzenie wyniosło 67 m, a w Zachariae Isstr?m na północnym wschodzie szczytowe przerzedzenie wyniosło 75 m.
W sumie pokrywa lodowa skurczyła się o 2347 kilometrów sześciennych w ciągu 13-letniego okresu badań - podobnie jak ilość wody zgromadzonej w afrykańskim Jeziorze Wiktorii. Największe zmiany nastąpiły w latach 2012 i 2019, kiedy pokrywa lodowa skurczyła się o ponad 400 kilometrów sześciennych z powodu ekstremalnego topnienia w tych latach.
Topnienie lodu Grenlandii ma również głęboki wpływ na globalną cyrkulację oceaniczną i wzorce pogodowe. Zmiany te mają daleko idący wpływ na ekosystemy i społeczności na całym świecie. Dostępność dokładnych, aktualnych danych na temat zmian pokrywy lodowej będzie miała kluczowe znaczenie, pomagając nam przygotować się i dostosować do skutków zmian klimatu.
"Jesteśmy bardzo podekscytowani odkryciem, że CryoSat i ICESat-2 są w tak bliskim porozumieniu" - mówi główny autor i badacz CPOM Nitin Ravinder. "Ich komplementarny charakter stanowi silną motywację do połączenia zestawów danych w celu uzyskania lepszych szacunków objętości i zmian masy pokrywy lodowej. Ponieważ utrata masy pokrywy lodowej jest kluczowym czynnikiem przyczyniającym się do globalnego wzrostu poziomu mórz, jest to niezwykle przydatne dla społeczności naukowej i decydentów."
Badanie wykorzystało czteroletnie pomiary z obu misji, w tym te zebrane podczas kampanii Cryo2ice, pionierskiego partnerstwa ESA-NASA zainicjowanego w 2020 roku. Dostosowując orbitę CryoSat do synchronizacji z ICESat-2, ESA umożliwiła niemal jednoczesne gromadzenie danych radarowych i laserowych w tych samych regionach.
To wyrównanie pozwala naukowcom mierzyć głębokość śniegu z kosmosu, oferując bezprecedensową dokładność w śledzeniu grubości lodu morskiego i lądowego.
Tommaso Parrinello, kierownik misji CryoSat w ESA, wyraził optymizm co do wpływu kampanii: "CryoSat zapewnił nieocenioną platformę do zrozumienia pokrywy lodowej naszej planety w ciągu ostatnich 14 lat, ale dostosowując nasze dane do ICESat-2, otworzyliśmy nowe możliwości precyzji i wglądu.
"Ta współpraca stanowi ekscytujący krok naprzód, nie tylko pod względem technologii, ale także tego, w jaki sposób możemy lepiej służyć naukowcom i decydentom, którzy polegają na naszych danych, aby zrozumieć i złagodzić wpływ na klimat."Wspaniale jest widzieć, że dane z "siostrzanych misji" zapewniają spójny obraz zmian zachodzących na Grenlandii" - mówi Thorsten Markus, naukowiec projektu misji ICESat-2 w NASA.
"Zrozumienie podobieństw i różnic między radarowymi i lidarowymi pomiarami wysokości pokrywy lodowej pozwala nam w pełni wykorzystać komplementarny charakter tych misji satelitarnych. Badania takie jak to mają kluczowe znaczenie dla stworzenia kompleksowej serii czasowej ICESat, CryoSat-2, ICESat-2, a w przyszłości misji CRISTAL."
CryoSat od ESA nadal odgrywa kluczową rolę w naszym zrozumieniu zmian klimatycznych związanych z lodem polarnym, współpracując z ICESat-2 NASA w celu zapewnienia solidnych i dokładnych danych na temat zmian pokrywy lodowej. Razem misje te stanowią znaczący krok naprzód w monitorowaniu utraty lodu polarnego i przygotowaniu się na jego globalne konsekwencje.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
