Reagując na globalne zagrożenia: Powstanie Międzynarodowej Karty Przestrzeni i Krytycznych Katastrof.
2025-02-03
W lipcu 1999 r. konferencja UNISPACE III zaleciła ustanowienie zintegrowanego, globalnego systemu zarządzania wysiłkami na rzecz łagodzenia skutków katastrof, pomocy i zapobiegania im poprzez współpracę międzynarodową.
W odpowiedzi na to wezwanie do działania, Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) i francuskie Centre national d'études spatiales (CNES) zaproponowały przełomową inicjatywę: Międzynarodową Kartę Przestrzeni Kosmicznej i Poważnych Katastrof. Kanadyjska Agencja Kosmiczna (CSA) dołączyła do tych międzynarodowych wysiłków, podpisując Kartę w październiku 2000 r.
Od momentu powstania w listopadzie 2000 r., Karta odegrała kluczową rolę w koordynowaniu globalnych zasobów satelitarnych w celu wsparcia reagowania kryzysowego. Zapewnia bezpłatny, szybki dostęp do zdjęć satelitarnych w celu wsparcia służb ratowniczych i ratowniczych na całym świecie i wielokrotnie pokazała siłę międzynarodowej współpracy w rozwiązywaniu katastrof naturalnych i spowodowanych przez człowieka.
Od 30 stycznia 2025 r. 943 katastrofy zostały zobrazowane przez satelity uczestniczące w 136 krajach na całym świecie.
Członkowskie agencje kosmiczne i operatorzy systemów kosmicznych współpracują na zasadzie dobrowolności, bez wymiany funduszy, a każda organizacja przeznacza zasoby na wsparcie Karty. W tym ESA, CNES i CSA, obecnie jest 17 członków.
Wzrost liczby członków Karty i rosnąca liczba satelitów Karty doprowadziły do szybszych i bardziej wszechstronnych możliwości obrazowania. Karta ma obecnie 270 satelitów, w tym dziewięć satelitów SAR, co pozwala na dokładne, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, globalne pokrycie, Właściciele lub operatorzy satelitów obserwacji Ziemi (EO), którzy nie są członkami Karty) również rozszerzyli dane satelitarne i wzbogacili ich jakość.
Zapoczątkowana w 2012 roku zasada powszechnego dostępu pozwoliła organizacjom stać się autoryzowanymi użytkownikami (AU), którzy mogą aktywować Kartę bez bycia pełnoprawnymi członkami Karty.
Organizacje upoważnione przez Radę Karty do promowania i uruchamiania Karty w imieniu swoich klientów (znane jako organy współpracujące [CB]) zwiększyły częstotliwość aktywacji Karty. Te CB zapewniły również wytyczne i szkolenia dla organizacji obrony cywilnej na temat korzyści płynących z Karty i procesu stawania się UA lub członkami Karty.
Karta podpisała umowy koordynacyjne z Copernicus Emergency Management Service, Grupą Roboczą ds. Katastrof Komitetu ds. Satelitów Obserwacyjnych Ziemi i Globalnym Systemem Alarmowania i Koordynacji Katastrof ONZ w celu zwiększenia widoczności danych EO dostępnych dla osób reagujących na katastrofy i zarządzających ryzykiem.
Oprogramowanie COS-2, opracowane przez ESA, zarządza przepływem pracy aktywacji Karty. Poprawiło ono wydajność i terminowość zarządzania danymi satelitarnymi, wykorzystując interfejs sieciowy w celu ułatwienia pracy różnym członkom personelu operacyjnego Karty. Kierownicy projektów (PM), oficerowie dyżurni (ECO) i jednostki AU mają zindywidualizowane pulpity nawigacyjne do wykonywania zadań związanych z aktywacjami Karty.
Carter Mapper, oparte na EO środowisko przetwarzania wspierające aktywacje, które zostało wdrożone przez ESA, dodatkowo zwiększyło wydajność operacji, umożliwiając PM i osobom dodającym wartość wizualizację obrazów w pełnej rozdzielczości i wykonywanie usług przetwarzania. Pozwala to na szybkie pobieranie geoinformacji w celu zapewnienia użytkownikom końcowym wysokiej jakości produktów o wartości dodanej w odpowiednim czasie. Charter Mapper ma na celu ułatwienie dostępu i korzystania z kolekcji danych z aktywacji Charter, ponieważ interesujące zestawy danych można pobrać bezpośrednio z platformy w celu przetworzenia za pomocą innego oprogramowania. Charter Mapper posiada zestaw usług przetwarzania zdolnych do pobierania geoinformacji z wieloczujnikowych zdjęć satelitarnych, które mogą być wykorzystane w produktach o wartości dodanej, takich jak mapy obszarów spalonych, mapy powodziowe itp. Obejmuje to wspieranie ściślejszej współpracy między służbami EO zajmującymi się klęskami żywiołowymi oraz rozszerzanie sieci satelitów i źródeł danych. Koncentruje się również na zwiększaniu możliwości przetwarzania obrazu i przyjmowaniu nowych UA i członków. Większość regionów świata jest dobrze pokryta jednostkami AU Karty; jednak w obszarach pozbawionych zasięgu mogą być wymagane specjalne wysiłki i szkolenia w celu podniesienia świadomości i budowania potencjału tej inicjatywy humanitarnej.
Ponieważ liczba aktywacji Karty rośnie z każdym rokiem, a ostatnie dwa lata to najwięcej aktywacji w historii w ciągu jednego roku, międzynarodowa współpraca i wkład ze strony dostawców danych i partnerów będą coraz ważniejsze. Ostatecznym celem jest dostarczanie szybszych i dokładniejszych informacji osobom reagującym na katastrofy na całym świecie.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
