Sentinel-2 odkrywa sezonowy rytm międzypływowej trawy morskiej
Dzięki projektowi finansowanemu przez ESA i danym z misji Copernicus Sentinel-2 naukowcy ujawnili sezonowe wahania międzypływowej trawy morskiej w Europie Zachodniej i Afryce Północnej. Jako kluczowy wskaźnik różnorodności biologicznej, te nowe odkrycia oferują cenne informacje na temat ochrony i odbudowy tych kluczowych ekosystemów.
Strefa międzypływowa to obszar, w którym ocean styka się z lądem między przypływami i odpływami, a trawy morskie mogą tworzyć rozległe łąki. Te kwitnące rośliny morskie zapewniają krytyczne siedliska, działając jako schronienie, żłobki oraz żerowiska i tarliska dla różnorodnych ptaków, ryb i bezkręgowców. Oprócz znaczenia ekologicznego, łąki trawy morskiej stabilizują również osady i chronią linie brzegowe przed erozją.
Monitorowanie występowania, zasięgu, stanu i różnorodności międzypływowej trawy morskiej jako kluczowej zmiennej bioróżnorodności ma zasadnicze znaczenie dla oceny ogólnego stanu lokalnych ekosystemów.
Obecne globalne szacunki zasięgu trawy morskiej nie rozróżniają traw morskich w strefie międzypływowej od tych w strefie podpływowej, które pozostają zanurzone pod powierzchnią morza.
Jednak najnowszy artykuł, opublikowany w czasopiśmie Communications Earth & Environment, szczegółowo opisuje, w jaki sposób zespół naukowców wykorzystał zdjęcia o wysokiej rozdzielczości z misji Copernicus Sentinel-2, aby zademonstrować jego zdolność do spójnego i precyzyjnego mapowania międzypływowych łąk trawy morskiej i ich sezonowych zmian na różnych kontynentach.
Badania zostały sfinansowane w ramach jednego z projektów ESA Science for Society o nazwie Biodiversity of the Coastal Ocean lub BICOME.
Bede Ffinian Rowe Davies z Uniwersytetu Nantes we Francji i główny autor artykułu, powiedział: "Regiony przybrzeżne, podobnie jak większość świata, doświadczają szybkiej i alarmującej utraty różnorodności biologicznej. Aby temu zaradzić, kluczowe znaczenie ma opracowanie skutecznych metod monitorowania, tak aby można było w odpowiednim czasie podjąć odpowiednie działania w celu ochrony delikatnych ekosystemów.
"Wykorzystując dane z Sentinel-2 w ramach projektu BiCOME, byliśmy w stanie ujawnić znaczące sezonowe wahania międzypływowej trawy morskiej. Szczyty zasięgu przesunęły się nawet o pięć miesięcy - podważając wcześniejsze założenia, że sezonowe wahania są niewielkie lub nie ma ich wcale."
Jako przykłady, zdjęcia satelitarne wyświetlane powyżej pokazują zmiany w pokryciu międzypływowej trawy morskiej w lagunie Cádiz w Hiszpanii. Jedno z nich zostało wykonane w maju 2018 r., a drugie w listopadzie 2021 r.
Poniższe zdjęcia satelitarne ilustrują zmiany w pokryciu międzypływowej trawy morskiej w Zatoce Bourgneuf, położonej na północ od Zatoki Biskajskiej, u zachodnich wybrzeży Francji. Zdjęcie po lewej stronie, z kwietnia 2021 r., pokazuje rzadką międzypływową trawę morską, podczas gdy zdjęcie po prawej stronie, z września 2021 r., ujawnia obfity wzrost.
Victor Martinez Vicente, główny badacz projektu BiCOME, zauważył: "Badanie to pokazuje potencjał obserwacji satelitarnych do śledzenia zmian w zasięgu naturalnych ekosystemów przybrzeżnych, zapewniając cenny wgląd we wskaźniki w Globalnych Ramach Różnorodności Biologicznej. Potrzebne są dalsze badania w celu opracowania długoterminowych satelitarnych systemów monitorowania i zbiorów danych, aby wspierać globalny postęp w osiąganiu celów ramowych."
Marie-Helene Rio z ESA dodała: "Te nowe odkrycia wyraźnie pokazują wartość, jaką Sentinel-2 może wnieść do monitorowania międzypływowej trawy morskiej. Obecnie uważamy, że te międzypływowe łąki zachowują się inaczej niż typ trawy morskiej, która spędza większość swojego życia zanurzona w wodzie morskiej. Sugeruje to, że wcześniejsze szacunki, które grupowały te dwa typy razem, mogą być mylące."
"Badania torują drogę do dalszego monitorowania i oceny międzypływowych łąk trawy morskiej przy użyciu danych Sentinel-2."
Każdy z satelitów Sentinel-2 przenosi wielospektralny obraz, który wykonuje wysokiej rozdzielczości zdjęcia lądów Ziemi, wysp oraz wód śródlądowych i przybrzeżnych. A dzięki dużej szerokości pokosu wynoszącej 290 km, zapewnia te obrazy w 13 pasmach spektralnych o rozdzielczości 10 m, 20 m i 60 m.
Trzeci satelita Sentinel-2, Sentinel-2C, został wystrzelony 5 września 2024 r. i już dostarczył swoje pierwsze zdjęcia Ziemi.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
