Ziemia z kosmosu: Zakwit południowego Atlantyku
Ten szeroki widok z misji Copernicus Sentinel-3 rejestruje zakwit glonów wokół Wysp Falklandzkich na południowym Oceanie Atlantyckim.
Powiększ, aby wyświetlić ten obraz w pełnej rozdzielczości lub kliknij kółka, aby dowiedzieć się więcej.
Algi na południowym Atlantyku często szybko przekształcają się w ogromne zakwity, które unoszą się i są przenoszone przez meandrujące prądy oceaniczne. Na tym zdjęciu, wykonanym w listopadzie 2023 r., wokół Wysp Falklandzkich widać imponujące zielone i niebieskie wiry o powierzchni ponad 360 000 km?. Różne kolory są wynikiem światła słonecznego odbijającego się od chlorofilu zawartego w mikroskopijnych roślinach.
Kwity w tym obszarze są dość powszechne ze względu na zbieżność dwóch silnych prądów oceanicznych: cieplejszego prądu o niskiej zawartości składników odżywczych z Brazylii płynącego na południe i chłodniejszego prądu falklandzkiego, który płynie na północ. Kiedy te dwa prądy się spotykają, powstałe turbulencje powodują upwelling, który może wynieść duże ilości składników odżywczych na powierzchnię, co jest częściowo odpowiedzialne za zakwity fitoplanktonu. Zakwity te są ważnym źródłem pożywienia dla wielu gatunków morskich.
Wyspy Falklandzkie, znane również jako Islas Malvinas, leżą około 500 km na północny wschód od południowego krańca Ameryki Południowej. Archipelag Falklandów składa się z dwóch głównych wysp, Falklandu Zachodniego i Falklandu Wschodniego, oraz setek mniejszych wysp i wysepek, które zajmują powierzchnię około pięciokrotnie większą niż powierzchnia Luksemburga.
Archipelag zawdzięcza swoją nazwę cieśninie Falkland Sound, która oddziela Falkland Zachodni od Falklandu Wschodniego. Na północno-wschodnim brzegu Falklandu Wschodniego leży stolica Stanley, która jest domem dla ponad trzech czwartych populacji.
Krajobraz Falklandów obejmuje pasma górskie, płaskie równiny, nierówne wybrzeża i klify. Wzgórza biegną ze wschodu na zachód przez północne części dwóch głównych wysp, a najwyższe punkty to Mount Adam na Falklandach Zachodnich i Mount Usborne na Falklandach Wschodnich.
Pomoc w mapowaniu zakwitów glonów i dostarczanie krytycznych informacji dla operacji morskich to tylko niektóre ze sposobów, w jakie dwa satelity Sentinel-3 są wykorzystywane w europejskim programie Copernicus. Wyposażony w zestaw najnowocześniejszych instrumentów satelita Sentinel-3 programu Copernicus systematycznie mierzy oceany, lądy, lód i atmosferę Ziemi, aby monitorować i zrozumieć globalną dynamikę na dużą skalę.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
