Ziemia z kosmosu: Formy terenu Namibii
Ten obraz może przypominać powierzchnię Marsa, ale w rzeczywistości został uchwycony przez misję Copernicus Sentinel-2, ujawniając oszałamiający teren północno-zachodniej Namibii.
Powiększ, aby zbadać ten obraz w pełnej rozdzielczości 10 m lub kliknij kółka, aby dowiedzieć się więcej.
Zdjęty obszar obejmuje część regionów Kunene i Erongo, dwóch z 13 regionów Namibii. Rzeka Ugab, widoczna jako kręta, biała linia przecinająca środek obrazu, wyraźnie wyznacza granicę między Kunene (na północy) i Erongo.
To zdjęcie w fałszywych kolorach zostało wykonane w kwietniu 2024 r., a kanał bliskiej podczerwieni satelity Copernicus Sentinel-2 został wykorzystany do podkreślenia rzadkiej roślinności tego niezwykle suchego, pustynnego krajobrazu. Czerwone plamy roślinności są widoczne wzdłuż głównego biegu rzeki Ugab.
Ugab jest efemeryczna, płynie ponad powierzchnią piaszczystego dna tylko kilka dni w roku. Jednak jego podziemna woda służy jako ważny zasób dla różnorodnych dzikich zwierząt, w tym rzadkich słoni pustynnych.
Namibia słynie nie tylko ze spektakularnego krajobrazu, ale także z oferowania wskazówek dotyczących historii ruchu płyt tektonicznych w tej części Afryki.
Kilka znaczących cech geologicznych dominuje na tym zdjęciu.
Krągła, jasnobrązowa formacja po prawej stronie wyróżnia się z otaczającej płaszczyzny; jest to masyw Brandberg, granitowa góra i, osiągając 2500 m, jeden z najwyższych punktów w Namibii. Powstał on podczas wczesnokredowego ryftu, który doprowadził do otwarcia południowego Oceanu Atlantyckiego.
W dolinie rzeki Ugab imponująca wychodnia widoczna w odcieniach błękitu to system turbidytów Zerrissene, składający się z pofałdowanych skał osadowych i rozciągający się na prawie 2700 km2.
W dolnej środkowej części obrazu widać pierścieniowatą obręcz krateru Messum. Wbrew pozorom krater nie powstał w wyniku uderzenia meteorytu lub asteroidy, lecz jest częścią zapadniętego wulkanu. Ma średnicę ponad 20 km i składa się z dwóch koncentrycznych kręgów wzgórz otaczających szeroką, płaską nieckę.
Obecność człowieka na tym obszarze jest minimalna. Proste, białe linie przecinające krajobraz to drogi, subtelnie przypominające, że region ten nie jest całkowicie bezludny.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
